Bibliotheken vol zouden er geschreven kunnen worden over de censuur van Facebook. Op deze site heb ik meermaals aandacht geschonken aan het anti-vrijheid-van-meningsuiting-beleid (o.a. hier en hier) van deze technogarchie-kolossus en de walgelijke collaboratie met regimes die hun critici laten oppakken (hier).
Overal op het internet kun je de verhalen lezen van mensen die boos zijn op Facebook vanwege de censuur. Mensen zijn het zat en zodra er een aantrekkelijk alternatief is zullen ze massaal overstappen. Het is 5 voor 12 en de directie heeft dat in de gaten. Zuckerberg is al begonnen zijn aandelen te verkopen (bron).
Sheryl Sandberg, de COO van het bedrijf, heeft afgelopen week een vurig betoog tegen Twitter gehouden voor de vrijheid van meningsuiting.
When you cut off speech for one person, you cut off speech for all people.
Zei ze en gelijk heeft ze. Het probleem is echter dat ze een pot is die de ketel verwijt. Facebook is geen haar beter dan Twitter. Haar tirade lijkt dan ook meer op een wanhopige PR-stunt om de beurskoers even een duwtje te geven, dan dat we hier te maken hebben met echte principes.
Een Tweede Internetbubbel
Alles wijst er op dat we ons nu in een tweede internetbubbel bevinden. Facebook heeft een koers/winst-verhouding van bijna 38, wat gezien de verzadigde markt duidelijk op een zeepbel wijst. Twitter verliest alleen maar geld. Al die internetbedrijven zijn gigantisch overgewaardeerd. Iedere knurft met een paar ton en de know-how kan een alternatief opzetten. Een alternatief dat meer respect toont voor de privacy en meningsuiting van haar gebruikers zou zo de hele markt kunnen overnemen.
Verder zijn mensen het zat hun tijd te verspillen achter een scherm. In 2016 werd er een derde minder gepost op Facebook dan een jaar eerder. We hebben het allemaal nu wel gezien, de nieuwigheid is er van af. De mensen zijn het zat en willen weer echt leven. Boeken lezen, vrienden ontmoeten, zonder afleiding aan tafel zitten, de natuur in.
Mark Zuckerberg is misschien wel de gevaarlijkste van de mediabaronnen. Bij CNN, FOX, de BBC, de NOS, de New York Times of de Volkskrant weet je dat er een agenda is. Niet informeren, maar het scheppen van de publieke opinie is het doel. Dit kan het doel zijn van een overheid, een belangengroep of een rijk persoon. Bij Facebook ligt dit anders. Hier is het niet Zuckerberg die de opdracht geeft artikelen te schrijven of filmpjes te maken. Nee, dat mogen we allemaal zelf doen. Van alles mogen we delen en we krijgen te zien wat onze vrienden en de pagina’s die wij volgen onder de aandacht willen brengen.
Dit is sociale media. Een doorbreking van het informatiemonopolie. De democratisering van de pers. Of toch niet…
Nee, want Facebook heeft een filter. Zuckerberg bepaalt welke informatie wij wel onder ogen mogen krijgen en welke niet. Ook kan hij regelen dat artikelen en memes die uit zichzelf niet populair zouden worden opeens wel gaan trenden en door iedereen worden gelezen.
Zijn invloed is veel subtieler dan bij de traditionele media, maar niet minder sterk. Vergeet de fabeltjes over “Russische hackers”, het is Zuckerberg die verkiezingsuitslagen beïnvloedt.
Zuckerberg en Merkel
Laten we even terugspoelen naar 2015. Weet u het nog? Een bootje met illegale migranten die onderweg waren uit het veilige Turkije naar de E.U. was omgekiept en de mensen aan boord verdronken. Het lichaampje van een dood Koerdisch jongetje werd op het strand neergelegd en een professionele fotograaf maakte een nu iconische foto. Het was een foto die miljoenen keren werd gedeeld en werd gebruikt als emotionele rechtvaardiging om de grenzen maar open te gooien en miljoenen aan te sporen de oversteek te wagen in opblaasbootjes.
Merkel, de BRD-kanselier die tot 2015 vooral berucht was voor het door de strot drukken van woekerleningen bij de Grieken, wilde nou eens haar “menselijke” kant laten zien. Mutti Merkel, werd het kinderloze oude mens genoemd voor het binnenloodsen van divisies deserteurs uit Damascus, korpsen kameelhoeders uit Kandahar en een leger lapzwansen uit Libië.
Dit viel bij veel mensen niet in goede aarde. Duitsers begonnen kritische opmerkingen te maken over hun kanselier en haar beleid. Dat kan je natuurlijk niet hebben, in een “democratisch” land, dat de mensen het niet eens zijn met de overheid. Daarom vroeg ze Zuckerberg of hij er wat aan kon doen.
“Are you working on zis?” “Yeah.”
Duitse Verkiezingen
Terug naar 2017. De Duitse verkiezingen van vorige maand:
Facebook doet inspanningen om de verspreiding van nepnieuws via het sociale netwerk tegen te houden. Het bedrijf maakte vandaag bekend dat het in de maand voorafgaand aan de Duitse verkiezingen tienduizenden valse profielen heeft verwijderd.
Facebook wil vermijden dat het netwerk gebruikt wordt als platform om de publieke opinie te manipuleren, zegt Richard Allan, vicepresident Publiek Beleid voor Europa, Afrika en het Midden-Oosten.
Mark Zuckerberg heeft zijn belofte ingelost. Met plezier neem ik aan. Tienduizenden “valse” profielen zijn verwijderd. Want hoe kan een echt persoon het nou niet eens zijn met Merkel?
Laat me de opmerking van Richard Allen even corrigeren: Facebook wil vermijden dat het netwerk gebruikt wordt als platform om de publieke opinie te manipuleren door anderen dan Facebook zelf. Facebook staat vierkant achter de open grenspolitiek van systeempartijen als CDU en SPD en zal propaganda voor die partijen gewoon accepteren.
Facebook en de BRD overheid zijn niet bang voor “nepnieuws” omdat het nep zou zijn. Onwaarheden staan er genoeg op Facebook. Het probleem is dat zogenaamd “nepnieuws” vanuit een ander oogpunt verslag doet van hetzelfde nieuws. Een pro-immigratie nieuwssite zal een foto plaatsen van huilende kinderen, een anti-immigratie nieuwssite zal een foto plaatsen van norse mannen. In beide gevallen wordt een element uitgelicht en een ander element verzwegen.
Het Einde van Facebook
Het ziet er naar uit dat Facebook op z’n retour is. In 2016 werd door gebruikers 1/3de minder geplaatst dan een jaar eerder (bron). De naam van het bedrijf raakt steeds meer verweven met censuur. Naarmate profielen verouderen raken mensen vaker geïrriteerd door de dagelijkse exhibitionistische posts van vage kennissen van jaren terug. Andere kennissen vullen je feed telkens op met allerlei vervelend politiek gezeur waar Zuckerberg vooral het virtue signalling van laat bovendrijven.
Wanneer een bedrijf andere waardes heeft dan de gebruikers van haar product, dan gaat het bergafwaarts.
Zuckerberg verkoopt zelf zijn aandelen al. De naïeve Telegraaf kopt Zuckerberg schenkt $12 miljard. Dat is natuurlijk flauwekul. Hij verkoopt voor $12 miljard aan Facebook-aandelen en parkeert het geld in zijn eigen stichting, belastingtechnisch veel interessanter dan zijn privé-rekening, vast toeval.
Facebook, het grootste internationale spionageprogramma en manipulator van publieke opinie dat zich voordoet als een onschuldige applicatie om te zien wat vage kennissen iedere dag eten, pleegt grootschalige censuur. Nu hebben mensenrechtenorganisaties Zuckerberg om opheldering gevraagd.
Facebook is niemand verplicht een podium te geven, wanneer ze dat willen kunnen ze media die hun politieke agenda in de weg zit blokkeren. Daar staan ze vrij in. Dit is iets waar het publiek zich van bewust moet worden. Het idee bestaat dat Facebook onpartijdiger is dan de traditionele media omdat alles gepubliceerd kan worden. Dit is een ernstige vergissing.
Mensenrechtenactivisten willen uitleg over ‘censuur’ Facebook
Een groep van 73 mensenrechtenorganisaties heeft in een open brief aan Facebook-CEO Mark Zuckerberg uitleg gevraagd over het verwijderen van materiaal door het sociale netwerk.
De organisaties zeggen zich “ernstig zorgen” te maken over het verwijderen van “bewijsmateriaal over mensenrechtenschendingen” door Facebook. In het bijzonder noemen ze daarbij politiegeweld.
Facebook ligt al langer onder vuur vanwege de rol die het bedrijf inneemt in het medialandschap. Zo wordt het netwerk gezien als een nieuwsmedium dat censuur toepast op publicaties van gebruikers.
Als voorbeeld van de censuur noemen de organisaties in de brief het verwijderen van video’s over politiegeweld in de VS, historische foto’s van onder meer de Vietnamoorlog en het verwijderen van activistisch materiaal van de Amerikaanse burgerbeweging Black Lives Matter.
Ook hekelt de groep het deactiveren van accounts van Palestijnse journalisten, vlak nadat Zuckerberg een ontmoeting heeft gehad met de Israëlische premier.
Het is vreemd dat Facebook opjuttend materiaal van de etnonationalistische anarchistengroep BLM verwijdert, aangezien Zuckerberg daar zelf nogal een voorstander van is. Toen eerder dit jaar bij de leus “Black Lives Matter” op de muren van het Facebook kantoor “Black” werd vervangen door “All” werd Zuckerberg ontzettend boos op de medewerkers die dit hadden gedaan. “Deeply hurtful and tiresome experience for the black community,” noemde hij het dat sommige mensen blijkbaar vinden dat alle levens er toe doen. (Bron.)
Hoe dan ook, het is goed dat dit aan de kaart wordt gesteld en hopelijk zal dit Facebook er toe aanzetten minder censuur toe te passen. Al is het natuurlijk nog beter wanneer mensen massaal zouden overstappen naar een sociaal netwerk dat niet zo duidelijk een politieke agenda probeert door te drijven.
Censuur is niet de juiste manier om om te gaan met meningen en feiten die je niet aanstaan. Wanneer iemand op Facebook iets plaatst dat je niet zint, dan kun je met hem in debat gaan, je kunt hem ontvrienden of zijn berichten blokkeren. Ook zou je bij jezelf te rade kunnen gaan en misschien bedenken dat zijn standpunt eigenlijk zo gek nog niet is. Kortom, er zijn genoeg mogelijkheden om met lastige onderwerpen om te gaan zonder mensen de mond te hoeven snoeren.
Met name voor mensenrechtenactivisten zijn de sociale media vaak de enige manier om hun boodschap onder het publiek te brengen.
Media en Overheid. Een scene die niet had misstaan in de DDR.
In september 2015 sprak de Duitse Kanselier Merkel met Facebook-CEO Zuckerberg. Het was een geheim gesprek, maar een microfoon stond aan.
After Merkel briefly queried Zuckerberg about the hate-post affair, the Facebook CEO is heard responding that “we need to do some work” on the issue.
“Are you working on this?” Merkel asked in English. “Yeah,” Zuckerberg responded, before the dialog was cut off by introductory remarks to those present.
Dit was kort nadat Merkel had aangegeven de Overeenkomst van Dublin naast zich neer te leggen en miljoenen oorlogsvluchtelingen uit Syrië, maar ook economische vluchtelingen uit vreedzame landen in Afrika en Azië in Duitsland asiel te verlenen. Veel mensen vonden dit geweldig, dit was een unieke kans om het nog altijd door het Derde Rijk gekleurde imago van Duitsland op te poetsen. Anderen waren woedend. Dit was beleid waar ze niet voor hadden gestemd en dit heeft het land op z’n kop gezet. Cultuur, kosten, integratie, criminaliteit, afspraken, overal waren er ingrijpende gevolgen.
Extreem beleid leidt tot extreme kritiek, en om daar niet op in te hoeven gaan noemt Merkel het voor het gemak “extreem rechts”.
In Zuckerberg heeft ze een gewillige partner. Ook hij is een immigratie activist. Een bedrijf als Facebook heeft uiteraard het recht bepaalde meningen niet toe te staan en andere juist te promoten. Zorgwekkend is het wel, aangezien ze een praktisch monopolie hebben over hun markt en veel gebruikers veronderstellen dat de site politiek neutraal is.
Dit gaat nog veel verder. Selectief gebruikers de deur wijzen is de zaak van Facebook, mensen verklikken aan een regime dat hen opsluit voor kritiek op controversieel beleid is een grove schending van onze rechten.
