Het proces tegen Geert Wilders over de Marokkanen-uitspraak sleept zich nog steeds voort. Het OM eist nu 5.000 euro van Wilders. De kosten voor onze vrijheid zijn oneindig hoger.

Wat u ook van Wilders mag denken, wat hier werkelijk voor de rechter staat is onze vrijheid van meningsuiting. Het enige positieve punt aan dit proces is hoe Wilders’ verdediging zich hiervoor opwerpt en ons argumenten geeft die we in de toekomst nog hard nodig zullen hebben.

Tijdens de eerste uren van zijn pleidooi sprak Knoops voornamelijk over de context waarbinnen Wilders zijn ‘minder-minder’-uitspraken had gedaan. Hij betoogde dat die uitspraken passen ‘binnen het partijprogramma van de PVV’. Ze moeten volgens hem worden gezien als een ‘slogan’. Knoops: ‘En alle nuances en beleid kun je niet in een slogan opnemen.’ Bovendien had Wilders direct na zijn uitspraken in een Haags café uitleg gegeven over zijn uitspraken voor de camera’s van de NOS en RTL. Daar zei hij dat niet alle Marokkanen het land uit hoeven, maar enkel de criminele.

(…)

Knoops: ‘Hoe kunnen partijstandpunten niet strafbaar zijn en uitspraken daarover wel? Einde verhaal, einde oefening.’

Dat is inderdaad een merkwaardige inconsequentie. Het onderstreept dat wetgeving tegen de vrijheid van meningsuiting arbitrair wordt toegepast.

Ook klopt het dat je in een slogan weinig ruimte hebt voor nuances. Neem bijvoorbeeld de leus van de D66: Kansen voor iedereen. Bedoelen ze daar werkelijk iedereen mee? Ook moordenaars en pedofielen? En wat zijn die kansen? Kansen die D66 hen wil toewerpen, of kansen voor dingen waar deze misdadigers zelf interesse in hebben? Er zal vast geen slechte bedoeling achter zitten, maar als je wilt kun je die er wel in lezen.

Wilders’ punt was natuurlijk dat als je de criminele Marokkanen uitzet je automatisch minder Marokkanen overhoudt. Het was geen oproep om milities te vormen die ‘s nachts Marokkaanse gezinnen uit hun huizen slepen om ze zo snel mogelijk te deporteren.

Door toch vervolging te vragen, heeft het OM een proces tegen tolerantie gecreëerd. Immers, zo zei Knoops, 16,9 miljoen mensen namen geen aanstoot aan de uitspraken. En door te stellen dat een uitspraak over ‘minder Marokkanen’ intolerant is, stelt het OM omgekeerd dat enkel een vraag over minder of meer Marokkanen met ‘meer’ beantwoord mag worden. ‘Dat is een politiek correcte gedachte. Daaruit volgt het risico van het misbruiken en ondergraven van de vrijheid van expressie.’

Heel goed van advocaat Knoops om het woord “tolerantie”, waar Wilders’ tegenstanders vaak zo hoog van opgeven, juist tegen hen te gebruiken. Het is geen tolerantie meer wanneer je mensen die het niet met al jouw “tolerante waarden” eens zijn het zwijgen wil opleggen.

Knoops waarschuwde dat dit proces grote gevolgen voor de rechtsstaat zou hebben. ‘We verwijzen naar Turkije, maar ook hier zijn politieke processen anno 2016 nog steeds mogelijk. Ook hier staat de scheiding der machten onder druk. Over tien jaar kijken we terug en vinden we dat dit proces nooit had moeten plaatsvinden, zoals we nu, ook mensen binnen Justitie, terugkijken op het proces tegen Hans Janmaat.’

Bron.

Een debat over een maatschappelijk probleem hoort plaats te vinden in de maatschappij zelf. Bij de mensen thuis, op de scholen, in de verenigingen, in de kroeg, in het Parlement. Niet in de rechtbank. Al zegt premier Rutte dat dit niet het geval is (bron), het lijkt sterk op een poging een politieke opponent de mond te snoeren.

‘Het is de realiteit dat het OM een politicus monddood wil maken’, aldus Knoops, onder meer door ‘selectief’ gebruik te maken van eerdere rechtszaken.

Bron.

Naast advocaat Geert-Jan Knoops maakte ook jurist Paul Cliteur nogmaals enkele interessante observaties.

‘De rechter wordt hier de politieke arena ingetrokken. Je ziet in veel landen groepen tegenover elkaar staan met opvattingen over migratie, integratie, politieke correctheid. Clinton versus Trump, Merkel versus Alternative für Deutschland, Sarkozy versus Le Pen. Maar die debatten moeten in de politieke arena worden uitgevochten, de rechterlijke macht moet zich daar verre van houden. In Europa zijn processen gevoerd tegen islamcritici als Brigitte Bardot, Michel Houellebecq, Oriana Fallaci. Wij hebben nu Wilders. Ik zie niet waar dit eindigt. Het leidt tot erosie van het vertrouwen in een onafhankelijke rechterlijke macht. De gevolgen worden onderschat.’

Vooral ook juist omdat deze vervolging telkens zo eenzijdig is. Het OM zit hier op één lijn met het overheidsbeleid. Ook ontbreekt een balans doordat er geen processen zijn tegen mensen die “haat zaaien” tegen de autochtone bevolking, zoals bijvoorbeeld Duits politicus Gregor Gysi (bron).

(…)

Is dit proces een politieke afrekening?

‘Het is moeilijk uit te leggen dat uitspraken van PvdA’ers Spekman (‘Marokkanen die niet deugen moet je vernederen’), Samsom (‘Ze hebben een etnisch monopolie op overlast’) en Aboutaleb (‘Rot op’) niet tot een vervolging hebben geleid en de uitspraken van Wilders wel.

Het wordt arbitrair toegepast om bepaalde meningen en mensen het zwijgen op te leggen.

‘Het heeft met de persoon Wilders te maken. Daarnaast heeft het Openbaar Ministerie zich op sleeptouw laten nemen door die 6.400 aangiften – al schijnt een deel van de mensen zelf niet eens door te hebben gehad dat ze aangifte hadden gedaan, omdat ze alleen maar een krabbel zetten onder voorgedrukte formulieren die zijn uitgedeeld bij de moskee.’

‘Ik zie die meldpuntcultuur als een groot probleem. Daar moeten we vanaf. Het is te makkelijk om te zeggen: ik ben het oneens met Wilders, ik doe aangifte. Zijn tegenstanders moeten zijn argumentatie ontrafelen, het debat aangaan. Men denkt dat aangifte doen een manifestatie is van tolerantie. Het is het tegenovergestelde. Tolerantie betekent dat je kunt leven met meningen die je verwerpelijk acht en die je niet door dwang onderdrukt. Dat stelt Voltaire.’

Inderdaad, de meldpuntcultuur is een groot probleem. Wanneer iemand iets zegt dat je niet aanstaat moet het überhaupt niet in eens in je opkomen om aangifte te doen. Ga het debat aan of negeer hem, maar ontneem hem niet zijn rechten.

Het OM vindt dat Wilders met zijn ‘minder, minder’-uitspraak heeft aangezet tot haat. Dat is toch reden genoeg om te vervolgen?

‘De wet beschermt bepaalde groepen – ras, godsdienst, handicap, seksuele voorkeur en geslacht. Geen nationaliteiten. En wat die haat betreft: iedereen heeft recht op zijn eigen haat. Je mag toeristen haten vanwege drukte in de stad. Zolang haat niet overloopt of aanzet tot gewelddadig optreden, mag dat. Wilders wordt niet vervolgd voor aanzetten tot geweld.’

Bron.

Iedereen haat wel iemand, of een bepaalde groep. Ook zijn er genoeg die ons haten. Dhr. Wilders zelf is ook een van de meest gehate personen ter wereld, juist vanwege zijn kritiek op de islam.

Los van deze onterechte vervolging van onze vrijheid is er helaas ook het een en ander op dhr. Wilders aan te merken. Zelf heeft hij eerder gepleit voor een verbod op de Koran en wil hij mensen vervolgen die een vergelijking trekken tussen hem en Adolf Hitler.

Het zou dhr. Wilders sieren als hij mensen die zulke (voor hem onprettige) vergelijkingen willen maken, wellicht om een ongenuanceerd punt te maken, ook hun vrijheid van meningsuiting niet in de weg zou zitten. Verder is de oplossing voor de controversiële teksten in de Koran niet een verbod, maar juist het gesprek. Niet alle gelovigen staan hier voor open natuurlijk, maar hen verander je niet door het boek te verbieden. De grens hoort daar te liggen waar gelovigen gehoor geven aan de teksten en geweld beginnen te plegen. Ook is als je de Koran wilt verbieden het einde zoek, er zijn zoveel boeken met kwetsende teksten.

Tot slot is ook de partij van dhr. Wilders, de Partij Voor de Vrijheid, geen vrijsprekersbastion. De partij heeft veel kritiek ontvangen van ex-leden. Er is nauwelijks ruimte voor discussie en iedereen volgt de ideeën van Wilders. Het staat iedereen die met hem van mening verschilt natuurlijk vrij een eigen partij te beginnen, maar dat leidt enkel tot versplintering. De PVV vertegenwoordigt miljoenen kiezers die ongetwijfeld over vele onderwerpen van mening verschillen. Er zijn bijvoorbeeld mensen die zich wel kunnen vinden in het immigratieplan, maar niet in een uittreding uit de EU. Het zou goed zijn als er zich meerdere facties in de partij konden ontwikkelen en de leden gezamenlijk een koers konden uitzetten.