Harvey heeft toegeslagen en vele levens verwoest. Nee, ik heb het niet over de vadsige serie-aanrander uit Hollywood, bekend om zijn hatelijke films. Harvey is ook de naam van de orkaan die dit jaar heeft huisgehouden rond de Golf van Mexico. Onder andere in het plaatsje Dickinson in Texas. Gelukkig biedt de stad noodhulp aan de slachtoffers van de orkaan. Tenminste, als ze beloven Israël niet te boycotten.

De Texaanse gouverneur Abbott stelde eerder dat:

Anti-Israel policies are anti-Texas. We will not tolerate such actions against an important ally.

Bron.

Blijkbaar vindt deze gouverneur de handelsbalans van een “belangrijke bondgenoot” aan de andere kant van de wereld belangrijker dan het recht van zijn eigen burgers een eigen mening te hebben.

De Boycot

De boycot is een van de belangrijkste manieren waarop wij onze stem kunnen laten horen. Belangrijker nog dan stemmen in de verkiezingen. Iedere euro en iedere dollar is een stem. Ja, jou gun ik inkomen en Nee, jij krijgt niks van mij. Dit is de macht die wij als consumenten hebben. Wanneer wij deze wereld willen veranderen stemmen we tegen Chinees leer, tegen legbatterij eieren, tegen films van Weinstein. Met ons geld stemmen wij vóór duurzaam geproduceerd hout en vóór fair trade chocola.

Wetten laten jaren op zich wachten, geld heeft een onmiddellijk effect. Kijk bijvoorbeeld naar die Weinstein, die moet zijn bedrijf nu ver onder de eerdere marktwaarde verkopen omdat de hele wereld hem nu haat. Is er iets democratischer dan een boycot?

En net zoals er mensen zijn die geen plofkippen kopen, zijn er ook mensen die geen sinaasappels uit de bezette gebieden willen kopen. Liever betalen ze een dubbeltje meer voor een uit Spanje, en als Spanje straks in Catalonië hetzelfde gaat doen als wat Israël nu in Gaza doet dan kopen ze wellicht liever een oer-Hollandse appel.

Lang leve de vrije markt.