Maand: augustus 2017

Het Google Manifesto

RKaugustus 26, 2017

Eerder deze maand werd programmeur James Damore ontslagen door Google. Hij had een memo geschreven waarin hij zich kritisch uitliet over het diversiteitsbeleid van de techgigant. Om een gelijk percentage vrouwen in bepaalde posities te krijgen trekt Google hen voor. Damore benoemde de negatieve effecten hiervan en stelde voor om mensen gelijk te behandelen, ongeacht hun geslacht of etnische afkomst. Google sprak er schande van en Damore werd ontslagen.

Het Memo

Hier kunt u het manifesto lezen: Google’s Ideological Echo Chamber

Een aantal belangrijke punten vind u hieronder:

Google’s political bias has equated the freedom from offense with psychological safety,
but shaming into silence is the antithesis of psychological safety.
● This silencing has created an ideological echo chamber where some ideas are too
sacred to be honestly discussed.
● The lack of discussion fosters the most extreme and authoritarian elements of this
ideology.
○ Extreme: all disparities in representation are due to oppression
○ Authoritarian: we should discriminate to correct for this oppression
● Differences in distributions of traits between men and women may in part explain why we
don’t have 50% representation of women in tech and leadership.
● Discrimination to reach equal representation is unfair, divisive, and bad for business.

Women on average look for more work-life balance while men have a higher drive for
status on average

Nearly every difference between men and women is
interpreted as a form of women’s oppression.

Samengevat, om de gevoelens van vrouwen te beschermen heeft Google het bespreken van bepaalde ideeën taboe verklaard. Dit heeft tot de situatie geleid waar mensen het alleen nog maar met elkaar eens mogen zijn, de zogenaamde echo chamber.

Google zegt dat er percentueel minder vrouwen in technische en leidingsposities zitten omdat ze worden onderdrukt. Damore denkt dat het deels te verklaren is door verschillen tussen man en vrouw. Hij bedoelt hier aangeboren, genetische verschillen. Dit vliegt rechtstreeks in het gezicht van misschien wel het grootste dogma van onze tijd, dat iedereen gelijk is: gelijk geboren en dat alle verschillen tussen groepen enkel cultureel zijn.

En Damore werkte voor Google! Het is alsof hij in de 15de eeuw een pamflet ophing in het Vaticaan waarin hij vraagtekens plaatste bij de onbevlekte ontvangenis.

Goolag: een woordspeling op Google en Goelag, de kampen waar de Sovjet-Unie haar dissidenten naar afvoerde.

Geen Discussie Mogelijk

Damore sprak over Google’s Ideological Echo Chamber. Hij vergeleek het bedrijf met een sekte. In de Wall Street Journal schreef hij:

For many, including myself, working at Google is a major part of their identity, almost like a cult with its own leaders and saints, all believed to righteously uphold the sacred motto of “Don’t be evil.”

Echo chambers maintain themselves by creating a shared spirit and keeping discussion confined within certain limits. As Noam Chomsky once observed, “The smart way to keep people passive and obedient is to strictly limit the spectrum of acceptable opinion, but allow very lively debate within that spectrum.”

… In my document, I committed heresy against the Google creed by stating that not all disparities between men and women that we see in the world are the result of discriminatory treatment.

Bron.

In een echo chamber is er wel debat, maar enkel binnen strikte grenzen. In het WSJ artikel vertelde hij over hoe mensen die deze grenzen overschrijden worden bespot en genegeerd. Deze sociale consequenties alleen al zijn voor velen een reden om maar stil te blijven.

Vrouwen

Google stelt dat de gedragsverschillen tussen man en vrouw enkel door cultuur en discriminatie komen. Damore zegt dat dit deels zo is, maar dat er daarnaast ook genetische oorzaken zijn. Op zich lijken dit twee onschuldige hypotheses waar men een wetenschappelijk antwoord op kan vinden. Had het over een andere diersoort gegaan dan zou James Damore waarschijnlijk zijn baan nog hebben. Enkel bij onze eigen soort rust er een enorm taboe op.

Vanuit historisch perspectief is dat begrijpelijk. Vrouwen hadden vroeger niet de onafhankelijkheid en kansen die ze vandaag hebben. In veel landen hebben ze die nog steeds niet. Toch mag dit geen reden zijn om het hebben van een afwijkende mening te verbieden.

Het is toch zeker niet zo dat we vrouwen enkel gelijk behandelen op de voorwaarde dat er geen genetische karakterverschillen zijn? Wat als er over tien jaar een studie doorslaggevend aantoont dat de maatschappelijke verschillen tussen man en vrouw wel deels genetisch te verklaren zijn? Wat dan? Dan valt het hele fundament weg. Hetzelfde geldt voor raciale discriminatie.

Alle mensen zijn gelijk, is een zwak argument tegen discriminatie. Het impliceert namelijk dat discriminatie wèl juist is wanneer er wel verschillen zijn. Is het niet beter mensen waardig te behandelen ongeacht gelijkheid, maar omdat het moreel juist is?

Biologische Verschillen

If genes really turn out to be totally irrelevant to the determination of modern human behaviour, if we really are unique among animals in this respect, it is, at the very least, still interesting to inquire about the rule to which we have so recently beome the exception.

Richard Dawkins

Je zou kunnen zeggen dat de man is geschapen door de vrouw. Mannen hebben bepaalde eigenschappen waar vrouwen ons op hebben geselecteerd, seksuele selectie. Dat mannen gemiddeld groter en sterker zijn dan vrouwen komt deels door natuurlijke selectie: grotere en sterkere mannen zijn beter in staat te overleven en hun kinderen te voeden en te beschermen. Deels komt het door seksuele selectie: vrouwen vinden deze eigenschappen aantrekkelijk en verkiezen deze mannen boven kleinere en zwakkere mannen. Beide selectievormen leiden tot hogere succesvolle reproductie bij mannen met deze eigenschappen. Dit betekent dat in volgende generaties deze eigenschappen nog vaker zullen voorkomen.

Seksuele selectie heeft niet enkel betrekking op fysieke eigenschappen, maar ook op sociale eigenschappen. Met name bij een hypersociale diersoort als de mens. Humor, intelligentie, moed, vrijdenken, drang naar avontuur, talent om veel te verdienen en zelfvertrouwen zijn enkele voorbeelden van karaktereigenschappen die vrouwen aantrekkelijk vinden en waar ze, al dan niet bewust, mannen op selecteren.

Mannen selecteren vrouwen over het algemeen op andere eigenschappen. Wanneer een jongen een meisje leuk vindt, interesseert het hem meestal niet of ze zware dozen kan sjouwen of een hoop geld kan verdienen.

Het is duidelijk dat cultuur een enorme invloed heeft op ons gedrag. Niemand ontkent dat. Wat Damore en anderen zeggen is dat er daarnaast ook biologische oorzaken zijn voor verschillend gedrag. Waarom moet dit controversieel worden gevonden? Een voorbeeld: als iedereen erkent dat testosteron gedrag beïnvloedt èn dat mannen genetisch (gemiddeld) meer testosteron hebben dan vrouwen, dan bewijst dat toch dat er tenminste in dit geval een genetische oorzaak is voor verschillend gedrag tussen man en vrouw?

Specialisatie is een enorm voordeel. Dat geldt voor landen (denk comperatief voordeel van Ricardo), maar ook voor individuen in een gemeenschap. De gemeenschap op kleinste schaal is het gezin. Wanneer de vader meer vlees of geld weet te bemachtigen in een bepaalde tijd dan de moeder, dan is specialisatie daarop strategisch voor de maximalisatie van het reproductief potentieel.

Veel mensen vinden het belangrijk om gelijkheid te bereiken tussen man en vrouw. Anderen vinden juist de verschillen fascinerend, het spel tussen yin en yang. Gelijkheid bereiken we niet door iedereen die kritische vragen stelt de deur te wijzen en hem te veroordelen als een ketter.

Misschien hebben miljoenen jaren seksuele selectie door vrouwtjesdieren wel een effect gehad op het karakter van mannetjesdieren. Misschien ook niet. Misschien is het allemaal irrelevant geworden vanwege cultuur. Misschien zijn we allemaal wel 15 minuten geleden geschapen door een vliegende theepot. Bewijs het tegendeel maar eens.

Het Gevaar van Google

Google is een geweldig bedrijf. Ik gebruikt het als startpagina en op mijn telefoon gebruik ik Android, waar ik ook erg tevreden mee ben. Landkaarten tot op straatniveau, nooit meer verdwaald raken, eenvoudig fotoalbums van honderden megabytes delen, een heerlijk overzichtelijk emailprogramma… Begrijp me goed, ik ben een groot fan van Google.

Toch moeten we behoedzaam zijn. Google heeft een ongekende macht. Het is misschien wel het machtigste bedrijf dat ooit heeft bestaan. Hun diensten zijn gratis, maar er is een prijs. Het is een bedrijf met een agenda. Een bedrijf dat een bepaald wereldbeeld wil uitdragen en de macht heeft andere ideeën te censureren zonder dat wij het in de gaten hebben.

Onder het mom mensen niet te willen kwetsen past Google zoeksuggesties aan. Hierdoor ontnemen ze ons de mogelijkheid zelf een oordeel te vormen.

Op YouTube, eigendom van Google, is kortgeleden een censureringscampagne begonnen in samenwerking met de ADL, een anti-Free Speech organisatie.

Google heeft een applicatie voor Gab verwijderd uit Google Play. Gab is een Free Speech alternatief voor Twitter of Facebook.

Een neutraal alternatief is noodzakelijk. Deze alternatieven bestaan, maar zijn nu slechts marginaal aanwezig. Voor de vrijheid van meningsuiting is het belangrijk dat zij Google’s plaats in gaan nemen.

Posted In Verenigde Staten
Tagged | |

Charlottesville: De Noodzaak van Alt-Tech

RKaugustus 19, 2017

Op 12 augustus, afgelopen zaterdag, werd er in Charlottesville, Virginia een demonstratie gehouden om een standbeeld van Generaal Robert E. Lee te beschermen. Onder de naam Unite the Right kwamen verschillende nationalistische groepen samen voor deze gemeenschappelijke zaak.

Onder druk van linkse groepen worden er in de VS in de afgelopen jaren allerlei beelden weggehaald van leiders uit de Burgeroorlog en andere controversiële figuren.

Aan de andere kant staan er veel mensen die groot respect hebben voor generaal Lee. Zij bewonderen zijn militair leiderschap en zijn moed in het maken van moeilijke keuzes. Hij wilde niet tegen de Unie vechten, maar kon ook niet tegen zijn staat Virginia vechten. Na de Burgeroorlog groeide hij uit tot een symbool van verzoening tussen Noord en Zuid. Het was een man die werd gerespecteerd door vriend en vijand.

Het is begrijpelijk dat het weghalen van standbeelden op veel verzet stuit onder Amerikanen die gehecht zijn aan hun tradities en geschiedenis. Wanneer een standbeeld van Dr. Martin Luther King zou worden weggehaald zou daar ook tegen worden geprotesteerd.

Toch is de wens om dit erfgoed te vernietigen minstens zo sterk als om het te koesteren. Enkele jaren geleden schrokken extreemlinkse activisten er zelfs niet voor terug om een lijk van een generaal van de confederatie te proberen op te graven. (link)

De Demonstratie

De mensen van Unite the Right hadden met veel moeite een vergunning weten te verkrijgen. Eerst had het lokale bestuur hen deze afgenomen, maar via de rechter hadden ze alsnog het recht te demonstreren gekregen.

Linkse tegendemonstranten hadden geen vergunning. Aangezien het standbeeld van Generaal Lee een zaak is waar men aan beide kanten erg uitgesproken over is was dit geen verstandige keuze van het stadsbestuur. Links wilde uiteraard ook demonstreren. Een route had kunnen worden uitgestippeld en beide groepen hadden gescheiden kunnen marcheren. Aanwezigen beweerden dat de politie niet genoeg deed om de groepen uit elkaar te houden.

both sides agree that one group didn’t do enough to prevent the violence as the crowds grew and tensions flared: the police.

Bron.

Moordaanslag?

De belangrijkste gebeurtenis tijdens de demonstratie was toen een rechtse demonstrant inreed op linkse tegendemonstranten. Of het een opzettelijke moordaanslag was is nog niet bekend. Misschien was het road rage, misschien voelde de bestuurder zich bedreigd door de mensen die met stokken op zijn auto sloegen. Wij moeten hiervoor de rechtszaak afwachten, al zal het na de hysterie van de media moeilijk zijn een onbevooroordeelde jury te vinden.

Telkens wanneer om de zoveel weken een extremistische moslim mensen doodrijdt, dan horen we dat het niets met de islam te maken heeft. We horen dat de moslims de echte slachtoffers zijn en dat we populistische politici de tragedie niet mogen laten misbruiken om xenofobie of islamofobie aan te wakkeren. De foto’s en namen van slachtoffers blijven vaak op de achtergrond.

Nu is het totaal anders, niemand in de media zegt dat de rechtse demonstranten de echte slachtoffers zijn. Waar is de hashtag #Notallnazis? Niemand beweert dat geweld niets met the altright te maken heeft. Ook worden de foto’s van de slachtoffers overal getoond. En dan zijn er mensen die het vreemd vinden dat de gevestigde media aan geloofwaardigheid inboet en de alternatieve media in opkomst is.

De media is geen neutrale partij die ons informeert. Iedere krant en ieder TV kanaal heeft een politieke agenda en gebruikt nieuwsberichten om die agenda verder te helpen. Daarom horen we na de dood van één linkse demonstrant zonder vergunning dat alternatief rechts verschrikkelijk is, terwijl we na de dood van dertien a-politieke wandelaars in Barcelona horen dat we solidair moeten zijn met de islam.

Daily Stormer

Nadat de auto op de tegendemonstranten was ingereden kwam The Daily Stormer met een artikel over de omgekomen mevrouw Heather Heyer.

The Daily Stormer was een extreemrechtse nieuwsblog die zich onderscheidde van soortgelijke blogs door een merkwaardig soort zwartgallige “humor”.

In de laatste jaren, door het internet, hebben veel media hun verdienmodel aangepast. Niet langer financieren abonnees de kranten, maar advertenties. Je verdient inkomen uit advertenties door veel pageviews te hebben. Pageviews krijg je door clickbait artikelen te schrijven. Clickbait bestaat voor een groot deel uit zogenaamde outrage artikelen: boze, verontwaardigde mensen klikken eerder en vaker. Outrage is verslavend. Mensen “willen” gekwetst worden.

Wat je ook over de makers van een site vol provocerende, eenzijdige, hatelijke teksten mag denken, dom waren ze niet. Met genuanceerde en goed onderbouwde essays over immigratie of over joodse invloed hadden ze geen miljoenen bezoekers per maand kunnen trekken. Nu wel. Door telkens extreem kwetsend te zijn, creëerden ze verontwaardiging. Grote nieuwssites begonnen over hen te schrijven en veel mensen deelden links op Twitter en Facebook.

De Daily Stormer plaatste een ontzettend kwetsend artikel over Heather Hayer. Een mevrouw die net tot martelaar van het niveau Alan Kurdi was verklaard door media en politiek. Zelfs vooraanstaande Republikeinse politici als Romney en Rubio deden hier aan mee.

Het was een onsmakelijk artikel. Grappen maken over iemands dood is niet netjes, maar de Daily Stormer staat hier niet alleen in. Goede manieren zijn bij veel mensen ver te zoeken.

Het veroorzaakte een storm van verontwaardiging.

Binnen enkele dagen werd de site overal verbannen. Door GoDaddy, door Google, door Twitter, door Facebook, zelfs Cloudflare en Tor wilden de site niet. De CEO van Cloudflare zei hierover:

Cloudflare CEO Matthew Prince’s decision to terminate protection of neo-Nazi website the Daily Stormer because he “woke up in a bad mood” could be dangerous to the future of free speech on the internet, he admitted.

Bron.

“Woke up in a bad mood” was voor Prince reden om de vrijheid van meningsuiting niet langer te beschermen.

De CEO van GoDaddy zei:

“But when the line gets crossed. And that speech starts to incite violence then we have a responsibility to take that down,”

Bron.

Hij heeft gelijk dat de grens ligt bij het oproepen tot geweld, maar het bespotten van een dode vrouw is dat niet. Het is walgelijk en smakeloos, maar het is geen oproep tot geweld. De Daily Stormer vermeldde expliciet tegen geweld te zijn:

We here at the Daily Stormer are opposed to violence. We seek revolution through the education of the masses. When the information is available to the people, systemic change will be inevitable and unavoidable.

Anyone suggesting or promoting violence in the comments section will be immediately banned, permanently.

Artikel over mevr. Hayer op de Daily Stormer op Archive.org. 

Vrijheid van meningsuiting

Wat wij hier zien gebeuren, is meer dan het weghalen van een site met abjecte artikelen. Dit is een enorme dreun voor de vrijheid van meningsuiting op het internet. De V.S. was, dankzij haar grondwet, een veilig oord voor het vrije woord. De meest verschrikkelijke sites worden er gehost. Communistische sites, sites die de legalisering van pedofilie voorstaan, fundamentalistische religie-sites als die van de Westboro Baptist Church, enz. Niet omdat deze meningen zo geweldig zijn, maar om het principe!

De Daily Stormer was een vreedzame site en werd toch verwijderd. Niet door de overheid, maar door de CEO’s van Big Tech. Mensen die zelf denken te kunnen bepalen wat “aanzetten tot geweld” betekent. Mensen die met het verkeerde been uit bed stappen. Mensen die toegeven aan de druk vanuit de media.

Gelukkig zijn er nog mensen die niet toegeven aan verontwaardiging, maar voor wie principes er toe doen.

Hier is Fox News presentator Tucker Carlson:

Verslaggever Carlson waarschuwt ons hier dat we de gebeurtenissen in Charlottesville niet ten koste mogen laten gaan van de vrijheid en tolerantie. Niet boosheid en angst, maar principes moeten de doorslag geven.

Hij spreekt ook over het gevaar van Big Tech. Natuurlijk, de vrijheid van meningsuiting houdt niet in dat anderen je een podium moeten geven. Maar hier zijn enkele bedrijven praktisch monopolisten. Zij bepalen welke ideeën wij wel en niet mogen horen. Dit is gevaarlijk.

Nu is het de Daily Stormer, maar wie is de volgende? Trump supporters? Anti-abortus groepen? De definitie van “haat” verandert continu, maar het principe van de vrijheid van meningsuiting nooit.

En wat voor soort samenleving zal er ontstaan wanneer mensen hun mening niet meer kwijt kunnen online? Zal online repressie niet juist tot meer geweld en terreur leiden?

Het Big Tech monopolie is nu al verder gegaan dan de Daily Stormer. Een slachting, een purge heeft plaatsgevonden. Op Twitter, op PayPal, op Facebook en vele andere sites. Zelfs websites die geheel niets met Charlottesville te maken hadden werden plots verbannen. Lees meer op ROK: Night of the Digital Knives.

President Trump

Meer verontwaardiging ontstond toen president Trump weigerde de schuld enkel bij “de nazi’s” te leggen. Beide kanten dragen schuld, zei hij.

“There is blame on both sides, and I have no doubt about it,”

Bron.

Inderdaad, ook links kwam gewapend. De rechtse blogger Baked Alaska is deels blind na een aanval met pepperspray. Andere mensen werd de schedel ingeslagen. De kans is aanwezig dat sommige rechtse demonstranten later nog aan hun verwondingen zullen overlijden.

Ja, sommige nationalisten hadden nazi-symbolen meegenomen, maar sommige Antifa’s hadden ook communistische symbolen meegenomen. Een vlag kan niemand kwaad doen, het is hoogstens provocerend.

De media laat enkel foto’s zien van mevr. Hayer en de gewonde Altleft demonstranten. Hiermee wordt gesuggereerd dat het geweld eenzijdig was. Op rechtse Twitter accounts die nog niet zijn gecensureerd zijn ook foto’s van slachtoffers van hun kant te zien.

Een ander sterk punt dat de president maakte was de vraag, waar houdt het op? Nu is het generaal Lee, straks is het George Washington of Thomas Jefferson. Blijkbaar is voor de Antifa/BLM het opgraven van lijken nog geen stap te ver.

Wie denken de media dat ze voor de gek houden, met hun boosheid en hoon over de uitspraak “schuld aan beide kanten”? Nog maar een maand geleden zagen we allemaal de beelden van de ravage die Antifa heeft aangericht bij de G20 in Hamburg.

En waar bleef de verontwaardiging van de media toen in de zomer van 2016 vijf blanke politieagenten werden vermoord in Dallas door zwarte extremisten. President Obama legde in zoveel woorden ook de schuld aan beide kanten:

Obama said he felt compelled to follow up a Facebook message with a personal statement about the killings, though he said he could not comment directly on them. “But what I can say is that all of us, as Americans, should be troubled by these shootings, because these are not isolated incidents,” he said.

“They’re symptomatic of a broader set of racial disparities that exist in our criminal justice system.”

The president cited the nation’s tortured racial history and current statistics on unequal treatment of the races. Sounding wistful, he said, “maybe in my children’s lifetimes all the vestiges of that past will have been cured.”

Bron.

Vijf blanke agenten werden vermoord door zwart-racistische extremisten en Obama begon te klagen over al het onrecht dat zijn ras werd aangedaan. Dit ging veel verder dan Trumps opmerkingen over “schuld aan beide zijden”.

Wilde Obama hier zeggen dat omdat er procentueel meer zwarten in de gevangenis zitten we begrip moeten opbrengen voor de moordenaars? Het klonk wel zo.

Verschillende Belangen

Verschillende groepen hebben verschillende belangen. Extreemlinks wil de landsgrenzen afschaffen en een totalitaire wereldoverheid installeren die er overal op toeziet dat iedereen “gelijk” is.

De fundamentalistische islam heeft als politiek doel de wereld aan Allah te onderwerpen en er voor te zorgen dat niemand hun kwetsbare gevoelens kwetst.

Blanke nationalisten hebben als politiek doel een blanke etnostaat te creëren en de andere rassen hun land uit te gooien. Dit zijn stuk voor stuk fascinerende ideeën: ideeën met verschrikkelijke consequenties voor veel mensen, maar desalniettemin ideeën die mensen aanspreken en die besproken moeten worden. Alleen dan kunnen we toenadering vinden.

De media heeft ook belangen. Zij doen geen objectief verslag van de feiten, maar brengen een agenda naar voren. Waarom kennen we anders allemaal de namen van Heather Hayer en Alan Kurdi, maar niet de namen van de mensen in Barcelona, Londen, Stockholm en Berlijn?

Het gaat hen niet om de slachtoffers. Het gaat hen erom hoe de slachtoffers kunnen worden ingezet voor een politieke agenda. Een agenda die alternatieve perspectieven verklaart tot “haat” en wil verbieden.

De agenda van degenen die de grote mediabedrijven controleren is net zo extremistisch als die van links- of rechtsextremisten. Enkel door zich telkens achter hysterische “verontwaardiging” te verhullen houden ze de schijn op van moraliteit.

Alt Tech

De vrijheid van meningsuiting betekent niet dat anderen verplicht zijn jou een podium te geven. Toch is de situatie nu zo dat een handjevol gigantische bedrijven de poortwachters en beslissers zijn geworden over wat wij wel en niet mogen zeggen. Het zijn monopolisten, een Technochargie.

Tim Cook, CEO van Apple besloot na Charlottesville de ADL en de SPLC beiden een miljoen dollar te geven. Dit zijn twee organisaties die er alles aan doen om de vrijheid van meningsuiting af te schaffen. De donaties worden betaald met het geld van aandeelhouders. In plaats van mij extra dividend te betalen wil deze schijnheilige koekenbakker de wereld laten zien wat een moreel licht hij is.

Twee miljoen dollar tegen het standbeeld van Generaal Lee, een man die zijn slaven beter behandelde dan Apple de mensen die de iPhone in elkaar zetten in Chinese sweat shops. Het is allemaal selectieve verontwaardiging om een politieke agenda. De media doet het. De politiek, en ook het bedrijfsleven.

Het hebben van een website of een sociale media-account is niet een recht dat afgenomen zou mogen worden. Niet door een overheid, en zeker niet door een kartel van technochargen. Verzekeraars mogen ook geen mensen met erfelijke ziektes weigeren.

Gelukkig begint zich een alternatief te vormen. Alt Tech, zouden we dit kunnen noemen. Gab.ai is een alternatief voor Twitter dat de vrijheid van meningsuiting wel respecteert. De site ligt nu onder vuur met de grootste DDoS aanval sinds de oprichting. Bitcoin en andere cryptocurrencies vormen een alternatief voor PayPal en landenboycots.

Overheden zijn niet te vertrouwen met de vrijheid van meningsuiting, zoals iedere lezer van deze site duidelijk zal zijn. Big Tech ook niet. Een alternatief is noodzakelijk: Alt Tech. Bedrijven die zich laten leiden door principes, en niet als Cloudflare, Twitter en de rest door hysterische, selectieve verontwaardiging.

Posted In Verenigde Staten
Tagged | | | | | | | | | | | | | | | |

Ernst Zündel: Gedachtencrimineel

RKaugustus 12, 2017

Afgelopen week is Ernst Zündel overleden. Dhr. Zündel werd in 1939 in Duitsland geboren en emigreerde eind jaren ’50 naar Canada. Hij trouwde, kreeg kinderen en leefde een kalm en rustig leven als grafisch ontwerper.

Aan deze burgerlijke vrede kwam een einde nadat hij in 1981 het revisionistische werk Did six million really die? door Richard Harwood begon uit te geven. Dit was een boekje dat door haar controversiële claims over de holocaust wereldwijd stof deed opwaaien.

Did six million really die? vormde de aanleiding voor de twee Zündel-processen van 1985 en 1988. In beide processen werd dhr. Zündel in eerste instantie veroordeeld, maar in hoger beroep vrijgesproken. In 1992 oordeelde het hooggerechtshof dat de zogenaamde “false news” wet waaronder hij was veroordeeld in strijd was met de Canadese Grondwet. In de jaren ’50 werden Jehova’s getuigen in Canada ook aangepakt voor het verspreiden van “false news“.

Later werd hij in Canada veroordeeld voor “haatzaaien”, maar hij verhuisde naar de V.S. waar hij woonde met zijn Amerikaanse vrouw. In 2003 werd hij opgepakt en uitgezet naar Canada, waar hij twee jaar doorbracht in eenzame opsluiting. In 2005 werd hij uitgezet naar Duitsland waar hij meteen op het vliegveld werd opgepakt en voor vijf jaar gevangen werd gezet. In 2010 is hij vrijgekomen.

Zundel vrijheid van meningsuiting holocaust ontkenning
Ernst Zündel

Holocaustontkenner

Overal in de media wordt dhr. Zündel een “holocaustontkenner” genoemd, een woord gekozen met het doel een pavloviaanse reactie teweeg te brengen. “Holocaustontkenners” staan gelijk aan “dom” en “kwaadaardig” en daarom is het niet nodig om inhoudelijk kennis te nemen van hun argumenten. Daarom is het ook terecht om hen te veroordelen voor hun uitspraken, aldus de gedachtegang.

Zündel zag zichzelf als een historisch revisionist. De drie punten waar zijn theorie over de holocaust het meest afweek van de algemeen geaccepteerde versie is dat er volgens hem geen gaskamers gebruikt waren, het aantal slachtoffers beduidend lager lag dan zes miljoen en dat Hitler zelf geen opdracht tot de genocide had gegeven.

Als Duitse immigrant maakte Ernst Zündel zich ernstig zorgen over het anti-Duitse sentiment in de Canadese maatschappij. Hij beschouwde de officiële vertelling van de holocaust als oorlogspropaganda, vergelijkbaar met de verhalen uit de Eerste Wereldoorlog over Duitse soldaten die baby’s aten. Hij wilde het Duitse volk rehabiliteren.

Was Zündel objectief? Nee, maar iedereen heeft zo zijn motivaties. De holocaust heeft veel implicaties: moreel, politiek, historisch en financieel. Verschillende groepen hebben hier verschillende belangen. Dat gold voor dhr. Zündel, maar ook voor de Canadese overheid en voor de Canadian Holocaust Remembrance Association.

Haat en Geweld

Tegenstanders van de vrijheid van meningsuiting stellen dat het zaaien van “haat” (wat dat ook mag zijn) kan leiden tot “geweld” en dat het daarom niet getolereerd mag worden.

De ironie hier is dat dhr. Zündel zich nooit heeft schuldig gemaakt aan een geweldsmisdrijf en zichzelf identificeerde als “pacifist”. Tegelijk heeft hij wel drie moordaanslagen overleefd en is zijn huis een keer in brand gestoken. In de jaren ’80 kon hij vanwege gewelddadige demonstranten de rechtbank alleen bereiken onder politiebegeleiding, met een helm op en kogelvrij vest aan. De Jewish Defence League, een door de FBI aangemerkte terroristische groepering, heeft hem jarenlang bedreigd. Ook Zündels advocaat, Doug Christie, werd met het leven bedreigd.

Zündel Processen in Canada

In de meeste holocaustprocessen: het Neurenbergtribunaal, het Eichmannproces, de processen tegen hoogbejaarde kampwachten in Duitsland tegenwoordig, worden overlevenden en experts niet aan een kritisch verhoor onderworpen. Bewijs en getuigen die de verdediging wil inbrengen worden niet ontvankelijk verklaard. Waarom dit is, is mij niet duidelijk. Wanneer je voor eens en altijd vast wil stellen, voor nu en voor toekomstige generaties, dan laat je de tegenstander toch met zijn sterkste argumenten komen?

In het Zündel proces gebeurde dat wel. Experts van beide kanten, overlevenden en militair personeel werden als getuige opgeroepen. Hier is een verslag van van het Canadese televisie journaal:

De Amerikaanse dr. Raul Hilberg, auteur van The Destruction of the European Jews, gaf toe dat hij niet op de hoogte was van een geschreven Hitler-bevel. Hij geloofde dat het een mondeling bevel was. Dr. Hilberg noemde het “one of the gaps in history“. In de nieuwe editie van zijn boek corrigeerde hij zijn eerdere opmerkingen over het Hitler-bevel.

Doug Christie verweet dr. Hilberg selectief om te gaan met getuigenverklaringen. Hij zou verklaringen die niet pasten in de geaccepteerde versie hebben weggelaten.

Een andere bijzondere onthulling uit deze rechtszaak was dat er geen wetenschappelijke rapporten waren die de vergassingen bevestigen. Dr. Hilberg bevestigde dit. Een artikel uit de Montreal Gazette van 18 januari 1985 gaat hier dieper op in. (Zie Google nieuws archief: No scientific proof Jews exterminated: witness)

Rudolf Vrba, een holocaust-overlevende en getuige in het proces, bleek zijn ervaringen sterk te hebben overdreven in zijn boek I Cannot Forgive. Getuigenissen van andere overlevenden bleken ook vol inconsistenties.

Voor alle duidelijkheid, de afwezigheid van een Hitler-bevel, de afwezigheid van wetenschappelijke rapporten over de gaskamers en onjuistheden in verklaringen van overlevenden betekenen nog niet dhr. Zündel gelijk had. In plaats van boos te worden op revisionisten hadden de antirevisionisten dit ook kunnen oppikken als een motivatie verder onderzoek te doen en rigoureus te zijn in de selectie van getuigenissen. Wanneer het gaat om te ontdekken hoe een misdrijf precies heeft plaatsgevonden mogen emoties of respect niet in de weg staan.

Ooggetuigen staan bekend om hun vergissingen. Vooral wanneer het traumatische ervaringen lang geleden betreft komt het nogal eens voor dat mensen zich dingen herinneren die niet echt waren.

Interview met Advocaat

Het volgende interview met de advocaat van dhr. Zündel, Douglas Christie, over de vrijheid van meningsuiting en het proces, is erg de moeite waard.

Een belangrijke opmerking is:

Everybody is free to criticize Zundel, why shouldn’t he be free to answer?

Hoe gekwetst mensen ook raken van zijn ideeën, hij moet toch tenminste het recht hebben uit te leggen waarom hij zo denkt.

Christie stelt duidelijk dat de grens ligt bij oproepen tot geweld. Zündel roept nooit op tot geweld en staat altijd open voor debat.

Hij zegt ook:

We don’t need the government or the media to decide for us which ideas are acceptable or not.

Dat is iets dat individuele mensen prima zelf kunnen.

Geen onderwerp dient taboe te zijn.

To some people it has become a religious belief that you shouldn’t question.

We moeten willen geloven om bewijs en argumenten, niet enkel uit eerbied voor de slachtoffers. Dit proces heeft enkele misvattingen over de holocaust uit de weg geruimd (o.a. het geschreven Hitler-bevel en overdreven getuigenverklaringen), overlevenden en nabestaanden zouden juist blij moeten zijn met deze extra duidelijkheid. Als ik iemand zou verliezen door moord, of door bijvoorbeeld een vliegtuigongeluk, dan zou ik willen weten wat er precies is gebeurd. Hysterische krantenkoppen en verontwaardigde interviewers zouden hier niet bij helpen. Documentair bewijs en kritisch verhoor van getuigen wel.

Solidariteit met Revisionisten

Sommigen vinden mensen als Zündel verwerpelijk. Voor anderen was hij een held.

Wat men ook van hem mag vinden, hij verdiende het recht zijn mening te uiten.

Nu zijn het revisionisten die door politiek en media worden veroordeeld. Niet met argumenten en bewijs, maar met verontwaardiging. Bij zijn proces in Duitsland werden zelfs de advocaten van dhr. Zündel gevangen gezet. Nu gaat het over een controversiële mening over de holocaust, maar wie zegt dat het daar stopt?

Het is makkelijk te zeggen dat dhr. Zündel zijn gevangenisstraf verdiende omdat hij een holocaust “ontkenner” was, wat dat ook mag betekenen. Maar straks bent u het over wie de media een storm in een glas water creëert. Misschien heeft u ook wel ergens een persoonlijke mening over die afwijkt van “de publieke opinie”.

Misschien gelooft u niet in massavernietigingswapens in Irak, misschien gelooft u niet in een samenzwering tussen Rusland en president Trump, misschien denkt u dat Oekraïne meer baat had bij het neerhalen van MH-17, misschien gelooft u niet dat het binnenhalen van miljoenen laaggeschoolde immigranten een positief effect zal hebben op de vrede, veiligheid en welvaart in Europa. Misschien spreekt of schrijft u daarover.

Als dhr. Zündel zijn mond niet mocht opendoen, waarom u dan wel? Waar ligt de grens?

Moeten we de grens laten trekken door hysterische journalisten, media-baronnen met een politieke agenda en politici die onder druk worden gezet door lobby’s? Nee. Om Douglas Christie nogmaals te citeren:

We don’t need the government or the media to decide for us which ideas are acceptable or not.

Posted In Canada | Duitsland
Tagged | | | | | |

De Politisering van een Natuurstichting

RKaugustus 11, 2017

Het Britse National Trust is een stichting die al sinds ruim een eeuw zorg draagt voor natuurgebieden en cultureel erfgoed. De doelstelling van de organisatie is:

To look after Places of Historic Interest or Natural Beauty permanently for the benefit of the nation across England, Wales and Northern Ireland.

En het motto is:

For ever, for everyone.

 

Met meer dan vier miljoen leden is het één van de grootste ledenorganisaties ter wereld. Het verbindt mensen met allerlei verschillende overtuigingen en politieke meningen in hun liefde voor natuur en cultuur.

Regenboog-buttons

Helaas wordt onder het huidig leiderschap deze stichting voor het publieke goed aangewend voor een politieke agenda, een agenda die zeker niet for everyone is.

In het kader van 50 jaar legalisering van homoseksualiteit in het V.K. worden vrijwilligers nu opgedragen een zogenaamde “pride-button” te dragen. Degenen die dat niet willen mogen enkel achter de schermen werken, waar ze niet in aanraking komen met het publiek.

Natuurlijk zijn er mensen die dit homo-jubileum willen vieren en deze verdienen daar alle vrijheid voor. Andere mensen hebben er hun bedenkingen bij. Dit betekent niet dat zij praktiserende homo’s graag juridisch vervolgd zien, maar een “pride-button” roept associaties op met de vaak semi-pornografische, ultra-hedonistische “gay-prides”.

Niet iedereen die geniet van wandeltochten langs de kust van Devon of over de heuvels van Wales geniet ook van mannen in roze leren pakjes die staan te grinden op luide muziek.

Niet iedereen met een interesse in kastelen en schilderijen heeft dat ook voor dark rooms en bebaarde transseksuelen.

Politieke Agenda

Homofiele “pride” is iets dat totaal los dient te staan van een apolitieke organisatie. Wanneer LGBT-activisten hun agenda willen combineren met hun inzet voor cultuur en natuur, dan kunnen ze hun eigen organisatie oprichten. Het is niet juist opeens de missie van een bestaande organisatie te veranderen. Het kan niet anders dan dat dit niet bij iedereen in goede aarde valt.

Tegenover de Easter Daily Press liet een vrijwilliger, Mike Holmes, weten dat de opstandelingen het vervelend vinden dat de Trust, van oudsher een hoeder van gebouwen, steeds verder politiseert. De Trust beschouwt ‘het promoten van gelijkheid van kansen en inclusiviteit’ tegenwoordig als kerntaak. Ook de peetzonen van Wyndham Ketton-Cremer zijn niet blij. ‘Mijn peetvader was discreet over zijn seksualiteit’, zei E. C. Coryton Saltash tegenover The Daily Mail, ‘en ik zie geen reden waarom de National Trust dit niet hoeft te respecteren. Hiermee verraden ze zijn gift en zijn vertrouwen.’

Bron.

Het ging hier om de vrijwilligers op het landgoed van wijlen Heer Wyndham Ketton-Cremer, die zijn huis aan de staat had nagelaten. Deze heer was volgens zijn peetzonen discreet over zijn geaardheid. Waarschijnlijk zou hij zich niet voor het karretje van de radicale “pride” beweging hebben laten spannen.

“Pride” Politiek

Homo’s zijn er overal. Bij elke godsdienst en bij iedere politieke stroming. Het is dan ook net zulke onzin om te spreken over een homoseksuele agenda als over een heteroseksuele agenda.

Een “pride” agenda is er wel. Dit is een radicale, overwegend linkse vleugel die bepaalde politiek-maatschappelijke doelstellingen deelt. Kortom, het is een politieke beweging.

Vrijwilligers van een apolitieke organisatie verplichten “pride” te steunen is hetzelfde als hen een button te laten dragen met “open grenzen nu”, of “moslims eruit”. Het gaat hier om politieke standpunten. Standpunten waarachter velen zich kunnen vinden, maar velen ook niet. Het is een thema dat de mensen verdeelt. En waarom zou je mensen die de gedachte niet steunen überhaupt willen dwingen te doen alsof ze dat wel doen?

Laten we hopen dat het National Trust weer de apolitieke organisatie wordt die het was, en weer echt wordt: For ever, for everyone.

Posted In Verenigd Koninkrijk
Tagged | | | |